ostrzegam, dzisiaj duużo zdjęć i duuużo gadania będzie:)

ani na moment nie włączyłam komputera i wcale a wcale mi go nie brakowało.
weekend był na bogato - we wrażenia, odczucia, wydarzenia, szczerze to aż dziwne, jak moje życie się zmieniło i zmienia od miesiąca czasu. jeszcze do niedawna moje weekendy obracały się wokół domu, szycia i zamulania się w internecie. teraz po prostu brakuje mi czasu - na wszystko (co niezbyt ciekawie odbija się na mojej szyciowej twórczości:P

w sobotę z samego ranka mała wycieczka z dzieciakami. obiecałam Wam zdjęcia dzienne "magicznego drzewa". proszę bardzo:



- moje dzieciaki:


- ten sam widok co ostatnio, ale w porannym słońcu:



- mega zdziwienie że mój zwykły, beznadziejny aparat zdołał zrobić takie piękne ujęcia przyrody:







popołudnie za to znów pełne przeżyć - duchowych i fizycznych, ponieważ spędziłam cuudowny czas na jodze, medytacji, wykładach i gongach - KLIK -.

- na takich hamakach robimy aerial jogę (joga w powietrzu) a potem fantastyczną relaksację:



- gongi - nieprawdopodobne przeżycie. leżysz przykryty kocykiem po uszy, zamykasz oczy i słuchasz. czujesz się jakby koło uszu przelatywał ci odrzutowiec, jesteś wypełniony dźwiękiem, mrowieniem, wibracjami. odcina ci czucie w całym ciele, jesteś na maxa odprężony i tylko w głowie masz te drżenia dźwięku o różnym natężeniu. oczywiście to moje subiektywne odczucia, ale sądzę że wszyscy mieli podobnie jak ja:)




- a tu już biżuteria z naturalnych kamieni, dzieło Agnieszki Marietty, która pięknie nam najpierw o tych kamieniach i ich właściwościach opowiedziała:






dzień zakończył się przepysznymi drinkami dzieła Agi (mistrzostwo świata) i szaloną taneczną nocą:D

na drinka już podaję przepis:

- wódka Lubelska miętówka z limonką
- sprite
- lód
- gruszka
- cytryna
- cały pęczek zielonej pietruszki
miksujemy w blenderze, podajemy z miętą i limonką. przepyszny, wchodzi jak soczek:)

niedziela to rosół ratujący ciało po posobotnich wariacjach nocnych, a popołudnie spędziłam z Kasią na pogaduszkach od serducha, pilnując tabuna dzieci, które zrobiły sobie u mnie kinderparty bez okazji (uff!!!).

ależ Was dzisiaj obdarzyłam obfitością!

mój kolega Grześ ma ciemnoczekoladowy stolik i zamarzyły mu się kleksowe podkładki w mleczno-kremowym kolorze:) jedna pod dzbanek i cztery pod kubeczki. więc mu je zrobiłam:)

mój stół drewniany nie oddaje całego efektu, pewnie na ciemnym tle będzie to fajniej wyglądało.

a ja przy okazji zaaranżowałam wczoraj podwieczorek w wyjątkowo kolorowym klimacie - z dynią, którą wczoraj sobie kupiłam dla ozdoby - jej soczysta barwa jest przepiękna...

najważniejsze zdjęcie dnia - kolejny wschód słońca. po prostu musiałam go uwiecznić! taka mała jakby rodzima zorza polarna;D




wczorajsze moje zakupki - to co tygryski lubią najbardziej, czyli wyprzedaże w bibliotece. wczoraj w dziecięcej, stosik za całe 5zł:D



i jeszcze dzbanuszek na mleko zakupiony w KiK'u - 8,99zł. wczoraj skończyłam czytać Manuelę Gretkowską - świetna książka, polecam:)

Hej! Z tej strony Natalia. Razem z Sandrą zorganizowałyśmy konkurs, także serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału. :)


2. opaska pin up kokardka w groszki:




3. opaska violet collection:

Pewne rodzeństwo zamówiło u mnie etui na swoje smartfony.

z Natalią nie było żadnego problemu, chciała mieć motyw z wąsami moustache. zrobiłam jej dwustronne wąsy - czerwone i czarne.
z Mateuszem miałam zgryz, bo co tu chłopakowi zrobić?! kwiatka, serduszka czy kokardki mu nie naszyję prawda?! poszłam więc w stronę prostoty - etui jest czarne, ze srebrymi dodatkami - czachą i guziczkiem. oba pokrowce są zapinane na gumeczkę.

mam wielką nadzieję, że nowi właściciele będą zadowoleni:)

zepsuta przez moje dzieci (!) lampka nocna mojej Mamy, którą zaoferowałam się naprawić, bo już prawie do smieci szła. mega szybka robótka. i udało się:)



nóżkę pomalowałam na biało, a abażur zrobiłam z koszyczka, pomalowanego na biało, z dodatkiem białego tiulu i ślimaczków.

to jeszcze nie koniec na dzisiaj;) muszę Wam pokazać wytworek mojej Mamy, a mianowicie Panią Gęś. jest piękna, po prostu. cieszę się bardzo, że udało mi się obudzić w mojej M. daaawno uśpioną kreatywność:





chciałabym poruszyć tutaj jeszcze jeden temat: anonimowych komentarzy. na moim blogu mam włączoną opcję zatwierdzania komentarzy. i taką jedną zasadę, w której jestem absolutnie konsekwentna: uważam że krytyka od anonimowych osób to zwyczajne plucie w twarz, wywalam je od razu, nie akceptuję tego. jeśli ktoś nie ma na tyle odwagi, żeby nie ukrywać się za ekranem komputera, wtedy jego krytyczne uwagi są dla mnie absolutnym zerem. to tak jakby ktoś kopał leżącego, jakby ktoś wylewał wiadro pełne fekaliów na drugiego człowieka. zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdemu podoba się to co robię, czy moje mieszkanie, czy w ogóle moje życie. ok, każdy ma prawo do swojego zdania. i jeśli już MUSI je wypowiadać, to niech będzie tak samo odważny, jak jego krytyka. ja osobiście kiedy ewidentnie widzę coś, co mi się nie podoba, to raczej się nie wypowiadam, albo robię to z pewną dozą kultury. i zawsze robię to ze swojego konta, tak aby autor wiedział, że napisałam to ja - sandrynka. nie ukrywam się wtedy. anonimowy komentarz to wygodny sposób wyrażania swojej niemocy, frustracji i kompleksów, nic więcej. więc jak mam tego nie ignorować? mam się przejmować słowami Tchórza?! mam za to zbyt wiele lat na koncie i zbyt wiele doświadczeń w życiu, naprawdę...i taka jeszcze jedna uwaga - TO JEST MÓJ BLOG, MÓJ SPOSÓB NA WYRAŻANIE SWOICH PRZEMYŚLEŃ, POKAZYWANIA TEGO, CO JEST MOJE. więc teoretycznie mogę tu robić to co chcę:) szanuję zdanie swoich czytelników, ale nie pozwalam sobie być ofiarą czyjegoś ubogiego życia wewnętrznego.
chociaż z drugiej strony miła jest myśl, że ktoś traci swoją energię na czytanie, oglądanie i szukanie minusów, niedociągnięć, kiczu, beznadziei i czego tam jeszcze - na moim blogu. wow, widocznie moje życie jest dla tego kogoś meeega interesujące, skoro nie może zapomnieć o mojej osobie:) więc przesyłam tejże osobie mokre słodkie i pozytywne buziaczki, z nadzieją, że znajdzie w swoim życiu jakiś naprawdę warty uwagi cel, niż taka sobie tam osóbka zwana sandrynką:P:P:P

i... niech Go Gęś kopnie:D

hej:)
może zacznę od podziękowań dla Natalii za cuuudowny post o mnie na jej blogu nierealniie. nie spodziewałam się tak wielu miłych słów o sobie, dziękuję:*

wczorajszy wieczór był fantastyczny, jak zresztą ostatnio coraz więcej chwil w moim życiu. wracam zawsze naładowana tak dobrą, pozytywną energią, że czuję się lekka jak motylek. co wczoraj się działo? ano był piękny spacer po lesie, co ciekawe, 10 minut od mojego domu, a nigdy tam nie byłam! to niesamowite odkrywać takie piękne miejsca tak blisko, nie trzeba nigdzie jechać, by się czymś zachwycić, naprawdę... moje miasto, Wałbrzych, leży w takiej niecce, otoczonej lasami i górami, i w środku miasta też jest lasu od groma:) jako że ja mieszkam w samym śródmieściu, na środeczku, to i do zieleni mam paradoksalnie bardzo blisko. i jest sobie w tym lesie, na wzgórzu, takie miejsce które się nazywa Harcówką - KLIK -. to schronisko i restauracja jednocześnie. widzę je z okien swojego mieszkania, więc faktycznie mam bardzo blisko:


kilkaset metrów w górę i mamy wspaniały punkt widokowy na miasto (jak ja mogłam nigdy w życiu tam nie być?!)


a jeszcze jednym znaleziskiem było magiczne drzewo, brak słów na opisanie:) niestety mój aparat nie poradził sobie ze zdjęciami wieczornymi, więc nie mogę oddać piękna tego wytworu przyrody. przejdę się tam w najbliższych dniach w jasności popołudnia i wtedy Wam pokażę, jak nieprawdopodobne jest to drzewo:) na razie tylko ja przy nim:



zwieńczeniem spaceru były niesamowite pierożki z kapustą i grzybkami w Harcówce, dzieło rąk Pani Marysi, która jest chyba absolutną mistrzynią, ponieważ Ja, a jestem mega fanką pierogów i pierogi jadłam w wielu miejscach - zakochałam się w tych właśnie:) niebo w gębie, czad, wypas i orgazm kulinarny:P

wieczór z drineczkiem, też odkrycie na maxa:
- wódka Lubelska Miętówka z Limonką
- sprite
- kawałki gruszki
- dużo ogórka krojonego w cienkie słupki (razem ze skórką)
komentarz: WOW, SPRÓBUJCIE TEGO:)

dzisiejszy poranek też zaczął się pięknie - pyszna kawka trójkolorowa, z ogromną pianką, czekoladą, autorstwa cudownej osóbki, jaką jest Martynka i gofry mojego autorstwa - czy to nie piękny początek?

ps.
wybaczcie mi ten entuzjazm jaki wylewa się  z tego posta, pracuję nad sobą, nad swoim umysłem i emocjami, w myśl zasady: JESTEŚ TYM, CO MYŚLISZ. stąd mój optymizm, nadzieja, wiara, miłość i uśmiech. jestem szczęśliwa że spotkałam na swojej drodze kogoś, kto mi pokazuje pewien drogowskaz. i choć walka ze sobą jest trudna, złe myśli, negatywy, doły i przykrości jeszcze mnie zalewają, to widzę pewne światełko w tunelu, że mimo okropnego czasu, jaki przeżywam od ładnych kilku miesięcy, a co jeszcze pewnie jakiś czas potrwa, czuję, że potrafię to pokonać, potrafię to zmienić i być absolutnie szczęśliwa:)

ps. 2.
robota na dziś - pokrowce na smartfony, jeden dla dziewczyny (spoko), drugi dla chłopaka (tu mam meeega dylemat) - pewnie wyniki zobaczycie jutro!

 dzisiejszy post to efekt takiej malutkiej współpracy, jaką właśnie rozpoczynam z Natalią. zaczynamy od "reklamy" naszych blogów. więc opowiem Wam kilka słów o niej, a Wy już się pokierujecie dalej:)

kim jest ta osóbka? to bardzo fajna, młoda dziewczyna, która prowadzi a jakże bloga:D bardzo ją polubiłam, bo jest taką mieszanką wybuchową optymizmu a jednocześnie ironicznego dystansu do siebie. o czym jest blog? o wszystkim. o jej codziennym życiu, jej wyborach, o codzienności. a także o kosmetykach, ciuchach i wszelakich innych pierdółkach, jakie każda z nas lubi. wszystko opisywane, przedstawiane w fajny sposób, troszkę z przymrużeniem oka. Natalia tez świetnie wynajduje nowinki w sieci, perełki do złowienia, dla mnie to ważne, bo ja nie umiem i mi się nie chce:P

no dobrze, pora może podać adres Natalii. blog nazywa się "nierealniie." a znajdziecie go _TUTAJ _

polecam, a już wkrótce zamierzamy wspólnie zorganizować konkursik!

to pierwszy mój udział w jakimkolwiek wyzwaniu, spodobała mi się idea bardzo.

wyzwanie zorganizowały dziewczyny z Addicted to crafts , a polega ono na stworzeniu wianka. z czegokolwiek nam się podoba, w jakimkolwiek temacie, byleby to była praca naszych rąk.

dłuuugo myślałam z czego zrobić swój wianek.chciałam by choć troszkę pokazywał mój charakter, jaka jestem, a także moje wytworki, to, co robię, z czego robię, co lubię, itd. i tak to oto powstał wianek którego nazwałam WIANKIEM NA BOGATO. jest mega kolorowy, z filcu i innych materiałów i składa się tylko i wyłącznie z BROSZEK! każda rzecz osobno to broszka, każdy kwiatuszek, różyczka, serducho, kokardka, to osobna broszka mojego autorstwa. wianek wyszedł mega kolorowy, wypasiony, a broszek i tak zostało mi kilkanaście:D





a tutaj już dzisiejszy wschód słońca za moim kuchennym oknem: