dzień dobry piątkowo!!!

 

 

jak pewnie pamiętacie, mam w kuchni wianek, który kilka razy w roku zmienia swoją stylizację. zawsze pozostają dwie rzeczy - bazy - sam wianek słomiany pomalowany na biało i połowa wianka z lnianą kompozycją. reszta się zmienia - na święta, bądź zgodnie z porami roku.

 

po wprowadzeniu do kuchni żółtych elementów przerobiłam i wianuszek. nie ma wiele do opowiadania - szybka metamorfoza - jasnożółtym kwiatom dorobiłam białe bibułkowe środki, powciskałam gdzieniegdzie zielone gałązki i dodałam motylka.

tak wiosennie :)

niebawem ponownie go zmienię - na Wielkanoc. a potem to już letnia wersja.

a to wcześniejsze wersje wianka:

lubię te moje czwartki blogowe. wymagają ode mnie małej burzy mózgu. jak tu zrobić coś takiego na tym moim kuchennym stole, czego jeszcze nie było? a zapewniam - daleko mi do tych blogerek, które mają dom zapełniony gratisowymi elementami dekoracyjnymi i mogą przebierać i wybierać. trzeba kombinować z tego co się ma, bądź ze śmieci ;D

wracamy sobie wczoraj z Synem po pracy i po przedszkolu, mówię, chodź, pójdziemy kupić sobie jakieś kwiatki. a on na to: tak! ale niebieskie! hmm, ok, zapytamy. wchodzimy do znajomej kwiaciarni i od progu krzyczymy: czy są niebieskie kwiatki?!?! 

a właścicielka: nie ma... ale... zaraz wam je wyczaruję.

łaps za niebieski spray i białe chryzantemki.

 i tak oto dostaliśmy nasze niebieskie kwiatki :D

lubicie szkło z niebieskim/zielonym odcieniem?! ja bardzo! ale nie mam chyba nic z tego rodzaju oprócz jednej butelki :D
a że kocham szybki recykling, a w dodatku taki, którego efekty bez żalu można potem wyrzucić do śmieci - to wpadłam sobie na taki właśnie pomysł - by zrobić "szklane miętowe wazoniki".

wszystko zaczęło się od tego, jak zobaczyłam na biurku koleżanki z pracy małą butelkę mineralnej wody w niebieskawej' plastikowej, klasycznej butelce. poprosiłam, by nazbierała mi kilka takich buteleczek, ponieważ mam plan :D

wystarczyło tylko butelki przyciąć na różne wielkości. oczywiście oderwać etykiety. potem zapalić zapałkę i poprzez topienie się plastiku nadać im rozmaite kształty. topi się błyskawicznie, więc to naprawdę szybka robota, i uprzedzając - nic a nic nie śmierdzi spalenizną - nie zdąża:)  

a efekt fajny, co nie? bardzo mi się podoba połączenie z tymi niebieskimi kwiatkami:)

miłego dnia! dziękuję za wszystkie komentarze, tak miło mi je czytać...

buziole :*

ps. czy do mojego rocznego książkowego wyzwania liczą się książki dla dzieci?! ;)
zamawiając na all lekturę dla mojej Córy, przeglądając całą ofertę - zamówiłam cały stosik moich ukochanych książek z dzieciństwa. nie pamiętałam tyle treści, co okładki i ilustracje. i właśnie od wczoraj ugrzęzłam wspomnieniowo ;)

transferuję od dawna. tylko i wyłącznie za pomocą rozpuszczalnika nitro. 

ma to swoje wady i zalety. zaletą jest na pewno to, że rozpuszczalnik jest tani, a samo transferowanie idzie szybko. ale wad jest więcej - śmierdzi, a czasem się mega rozmazuje. trzeba to robić z dużym wyczuciem. no i najważniejsze - na powierzchni drewnianej, pomalowanej akrylówką - nitro "wyżera" kawałki farby, farba się łuszczy, albo transfer cały rozmazuje.

wiadomo, można to robić za pomocą kleju, ale to mega czasochłonne, z tym powolnym oddzieraniem papieru, rolowaniem, czekaniem na wyschnięcie itd. ja dałam spokój od razu, nie mam tyle cierpliwości...

mam dzisiaj dla Was chyba najprostszy i najtańszy sposób na transfer na pomalowanym drewnie :)

a zrobię to przy okazji takiej zawieszki, którą po prostu musiałam mieć, odkąd ją zobaczyłam. no to hasło to mistrzostwo :D

uwaga, pomysł nie jest mój, podpowiedział mi go mój nieoceniony Szwagier Cioteczny, który jest moim Technicznym Guru i Pomysłowym takim Dobromirem :) ja się z tą metodą nie spotkałam, więc dla mnie to absolutna nowość.

dobra, bo się rozpisałam. 

do tego MEGA PROSTEGO TRANSFERU potrzebujemy jeno:

- kalki technicznej - 1 arkusz A4 kosztuje tylko 0,85zł!

- żelazka

- kawałka taśmy klejącej

 wszystko klasycznie. robimy wydruk laserowy, jeśli to tekst - to w odbiciu lustrzanym.

odbicie lustrzane wiemy jak się robi?! w Paint'cie - piszemy tekst, odwracamy o 180 stopni i jeszcze raz odwracamy w pionie.

drukujemy obrazek lub tekst na kalce technicznej, na drukarce laserowej. następnie kładziemy wydrukiem do pomalowanej farbą  powierzchni (oczywiście po wyschnięciu farby - całkowicie!). 

lekko naciskamy, wyrównujemy i przyklejamy, by się nic nie przesuwało. 

rozgrzewamy żelazko na najwyższym poziomie. żadnej pary! 

prasujemy. po prostu, prasujemy tę kalkę :D

robimy to dość długo, kilka minut na pewno. kontrolujemy odbicie poprzez leciutkie odklejenie kalki. jak już jest ok, to pozostawiamy tę kalkę dopóki nie ostygnie :D 

delikatnie odklejamy i gotowe!!!

proste? łatwe? tanie? 

bez smrodu, chemii, oparów! i bez reakcji z farbą, co dla mnie jest tutaj chyba najważniejsze.

ja dorobiłam dziurki w moim drewienku, przeciągnęłam drucik, brzegi pomalowałam żółtą farbką, przykleiłam kokardkę. lubię ją, hasełko jest mega zabawne :)

ps. zrobiłam też próbę na materiale - też działa.

mam nadzieję, że wypróbujecie tę metodę i że będziecie zadowoleni, tak jak i ja:)

miłego!

w ramach małej przerwy szyciowej, chociaż kolejna torba czeka na przedstawienie ( niestety zostawiłam w pracy aparat i jestem bez możliwości zdjęciowych), pokażę Wam kawałeczek mieszkania mojej Mamy.

przeprowadzka na nowe mieszkanie zbiegła się równocześnie ze śmiercią mojego Taty:(  

wszystko miało być inaczej, Tata był w szpitalu, w czasie jego nieobecności mieliśmy przeprowadzić ich na nowe mieszkanie, on miał już ze szpitala prosto do nowego domu przyjechać. 

niestety życie napisało kompletnie inny scenariusz...

Tata odszedł w czwartek rano, a na piątek był zamówiony samochód przeprowadzkowy. wyobrażacie to sobie?! to była masakra, październik zeszłego roku dał mi tak w kość, że tego się nie da opisać. musiałam ogarnąć temat przeprowadzki już samej Mamy, co nie było proste równocześnie załatwiając te milion formalności pogrzebowych i radząc sobie z emocjami... 

nie było czasu na remonty, mało tego, nie było na to kasy po prostu. mieszkanie tylko odmalowaliśmy - z jaskrawych kolorów pomarańczy, żółci i zieleni przeszliśmy na biały. wstawiło się meble ze starego mieszkania, a cała reszta to tak naprawdę mój i Mamy hand made. 

minęło kilka miesięcy, Mama się zaadaptowała na nowym, aranżacje i dekoracje zaczęły jej sprawiać przyjemność, co mnie bardzo cieszy... i powoli, powoli następują zmiany.

zobaczcie fragmenty jej mieszkanka.

moja Mama jest zbieraczką. uwielbia starociowe pierdoły i pierdółki :) 

tutaj jej kolekcja butelek i młynków na kuchennym kredensie.

post ten piszę jednak głównie w ramach podziękowań. kiedy jakiś czas temu wspomniałam na blogu, że potrzebuję kawałek tiulu na moją kuchenną gałąź-karnisz, odezwała się do mnie Ela z bloga - w kąciku przy maszynie - że chętnie wyśle mi jakieś resztki firankowe, bo ma dużo skrawków. chętnie się na to zgodziłam:) ale nigdy bym nie pomyślała, że dostanę taką wielgachną pakę! ileż tego było!!! tiul, szyfon, koronki, skrawki firanek! nawiasem mówiąc - z Elą w ogóle się nie znałyśmy, co tym bardziej jest mega miłe :)

zostawiłam sobie kawałek tiulu na gałąź, drugi na inne przeznaczenie i koronki. resztę zawiozłam Mamie. 

i wyobraźcie sobie, że ona poszalała! uszyła sobie taką śliczną firaneczkę do kuchni - z pasów resztki firanki:

jak widzicie pełno różności na parapecie - gęś, którą też uszyła sobie sama, stara maszynka do mięsa, samowar, gliniane garnuszki, trochę kamionki...

zanim kupiłam sobie własną etażerkę - strasznie jej zazdrościłam tej:

w pokoju też wiszą firanki od Eli - kawałki tiulu:

wiele jest do zrobienia. nie takie płytki w kuchni, nie takie szafki, nie taki sprzęt. ale myślę, że z czasem będzie tylko lepiej - oby tylko Mama miała chęci :)

kiedyś jeszcze pokażę wam drugą część pokoju Mamy. też jest ciekawa.

miłego weekendu :*

dokładnie tak! szary filc i karmelowy kolor skóry, czy to prawdziwej, czy sztucznej, to dla mnie połączenie idealne!

 

tę torebkę w zasadzie szyłam "pod kogoś", ale... jeśli się nie spodoba, to kto wie, czy aby jej sobie nie zostawię...

listonoszka, szary filc, zapinana tym razem na rzep. ozdobiona pasem karmelowym z ćwiekami. pas jest przymocowany dookoła klapy - przyklejony i dodatkowo przyszyty dla pewności. ucieszyłam się bardzo, gdy w moim szewskim sklepie udało mi się kupić taśmę na pasek do tej torebki w identycznym karmelowym kolorze.

 

jestem z niej bardzo zadowolona, tym razem nieskromnie, a co! ;)

weekend... wreszcie! ten tydzień kończę z przeziębieniami - Saszki i mojego. mam nadzieję, że przez te dwa dni się podkurujemy, chociaż... zapowiadają piękną pogodę u nas z 10 stopniami :/ chcę na spacer, na wycieczkę, na wypad jakiś!!!

 

dzięki za to, że wpadacie na ten mój blog i przede wszystkim dzięki za te wszystkie cudne komentarze. tylko błagam, dajcie spokój już z tymi nogami:/

hello :)

 

aranżacja błyskawiczna, z mega praniem mózgownicy - bo... zapomniałam kupić czegoś nowego do wazonu... ech, gdyby nie ta zima, to bym zerwała coś na łące, trawniku, czy klombie :P

a tu wróciłam po pracy i co teraz?! czwartek to czwartek przecież!

cóż było zrobić, oberwałam geranium (nic to, będą szczepki), dodałam kilka szafirków, które już zaczynały przekwitać. trochę szkła. i dobra okazja do zaprezentowania tej cudnej serwetki miętowo-kremowej, którą wyszperałam w sh za 0,50zł :D

jako tako wyszło, czwartek uratowany ;)

miałam wczoraj wielkie plany uszycia dwóch torebek. ale tak mi beznadziejnie szło... do tego okazało się, że nie mam paska do drugiej, że magnesy się skończyły, kleju też zabrakło - wszystko pod górkę... no więc uszyłam jedną, a druga tylko połowicznie.

dobre i to, po tym okresie nic-nie-szycia.

 

jeszcze tego rodzaju torebki nie szyłam. z miękkiego filcu, układająca się w zależności od zapakowania. z dodatkiem sztucznego zamszu w karmelowym kolorze. pasek regulowany, można nosić na ramię i jako listonoszkę. nie robiłam jej zapięcia, tylko obciążnik z metalowych kół, na którym zrobiłam jakby frędzelki.

 

powstała taka niezobowiązująca torba, bardzo wygodna, idealna na bieganie po mieście :)

namiętnie czytam ostatnie Wasze komentarze :D to prawdziwy miód na moje sponiewierane ostatnimi czasami ego :P jestem mega zdziwiona, ale jednocześnie szczęśliwa, szczególnie Waszym zdaniem o mojej wersji "Zniszcz ten dziennik" - TUTAJ - 

 

naprawdę, szczerze to piszę - jesteście CUDOWNI, dziękuję!

dzień dobry!

 

 

nieśmiało i powoli wracam do szycia... coś mi się z moją weną szyciową stało i ciężko mi się rozkręcić. a mam taaaaakie tyły, dziewczyny czekają na obiecane torby, a Sandryna się zajmuje przestawianiem bibelotów w domku:/ ale obiecuję, obiecuję, koniec z aranżacjami domowymi, dopóki nie nadrobię torebkowych zaległości, ok?!

nieśmiało, więc torebeczka małych rozmiarów. klasycznie, z szarego filcu, listonoszka, zapinana na magnes. ozdobiłam ją skórzanymi karmelowymi serduszkami.

 

ps. jedyna dobra strona zimy to możliwość ubierania się w moim ulubionym szkolnym stylu - krata, pod lub zakolanówki - uwielbiam :D

ogromnie się bałam pokazania mojej wersji zniszczonego dziennika... myślałam, że mnie zakrzyczycie, że oryginalny zniszcz ten dziennik jest naprawdę fajny, a ja się nie znam. a tu niespodzianka - Zeszyt Mai Wam się bardzo spodobał - dziękuję za wszystkie tak miłe słowa! Majka jest wniebowzięta, nie rozstaje się z zeszytem, mega mnie to cieszy :) bardzo dbam o budowanie w niej pewności siebie i poczucia własnej wartości. ja niestety połowę swojego życia miałam zepsute przez kompleksy (za chuda, za duża, za zgarbiona, za brzydka - tak, tak, takie tam...), a poczucie własnej wartości do dzisiaj mam w powijakach... stąd tak dużo pozytywnych myśli i wskazówek starałam się w zeszycie zawrzeć. sieję te ziarna jak mogę :)
 

 

miłego dnia :*