pustelnia? taka prawdziwa? miejsce do kontemplacji? nie zwykłe mieszkanie, czy biuro, tylko miejsce służące czemuś wyższemu? 

super!

niewiele o tym wiedziałam, a na tej górze nigdy nie byłam, więc było to dla mnie niezmiernie frapujące, zobaczyć i dowiedzieć się więcej na temat tego projektu.

na górę św. Anny można dojechać z centrum Nowej Rudy bezpośrednio samochodem. ale sama droga jest tak urokliwa, z pięknymi widokami, że warto się wybrać na taki zupełnie łatwy spacer. na szczycie stoi stary, uroczy kościółek, z przylegającym do niego małym mieszkankiem. oprócz kościoła na górze jest też stare, nieczynne niestety schronisko, a kilkadziesiąt metrów wyżej wieża widokowa, z genialną górską panoramą. pełna samotność i skupienie jak znalazł....

my miałyśmy zająć się tym przyległym do kościoła mieszkaniem. składa się ono z korytarza, małego saloniku, pokoju z aneksem kuchennym i łazienki. kiedy zobaczyłam te wnętrza po raz pierwszy, był to początek remontu, surowe ściany, brak podłogi, wymienione okna i piękny pieco-kominek z kafli w kolorze jagodowym.

my miałyśmy dobrać kolory ścian, płytki podłogowe i zaaranżować całokształt.

oparłyśmy się głównie na piecu i na przeznaczeniu wnętrza - to ma być pustelnia, miejsce do kontemplacji i wyciszenia, głównie dla mężczyzn, mnichów, kapłanów, którzy będą chcieli w odosobnieniu pobyć sam na sam z siłą wyższą. 

nie można było szaleć z barwami i ozdóbkami. trzeba było zaprojektować wnętrze surowe, spokojne, sprzyjające wyciszeniu. 

myślę, że to się udało :)

na ściany wybrałyśmy kolory jasnoszare z kroplą beżu. płytki podłogowe, wszędzie te same - melanżowe, szare, z odrobiną jagody i beżu. całość pod kominek, tak, by się jego kolor ładnie odbijał od całości.

sufit jest drewniany, w ciemnym kolorze. stwierdziłyśmy, że i meble powinny być ciemne i proste. chociaż nie miałyśmy w zasadzie wpływu na pana stolarza, który sam zaprojektował umeblowanie, to w zasadzie wyszło to całkiem dobrze. 

lampy i kinkiety wybrałyśmy same - czarne, stalowe, dość proste kształty.

jednym z ciekawszych pomysłów są karnisze :) zrobiłyśmy je z gałęzi, które opierają się na metalowych wspornikach do półek. 

wszystkie tkaniny we wnętrzu zostały uszyte z narzuty - klockowy, szary wzór i splot a'la len podkreśliły efekt surowości. zasłonki są zawiązywane na czekoladowe w barwie troczki, wystarczyło też resztki materiału na bieżniki i obrusy.

oczywiście, ze względu na charakter miejsca, jest tu trochę religijnych symboli - jest krzyż, figurka św. Anny, jest stara grafika. jednak postarałyśmy się oprawić to wszystko w nieco bardziej świecki sposób i na przykład figurka patronki stoi przed starą okienną ramą, która splątana jest łańcuchem, a stare zdjęcie przydrożnej kapliczki zamocowałyśmy za moją siatkową ramą. 

nie chciałyśmy przesadzić z dekoracjami. jest dużo białych świec, jest drewno, siatka i kamionka, jest odrobina czarnego metalu.

jest dość prosto, po męsku, ale przytulnie. myślę, że efekt spełnił oczekiwania i miejsce to będzie sprzyjało oderwaniu się od dnia codziennego, odpoczynku od technologii i po prostu modlitwie...

pozostały drobiazgi - zaaranżowanie ściany koło pieca, dodanie poduszek na łóżko, zamontowanie nad karniszami półek na modlitewniki i książki. ale to już za naszą następną tam bytnością, taka wisienka na torcie ;)

osobiście jestem szalenie zadowolona z naszych dokonań, było mi niezmiernie miło współpracować z Monią, spędziłam miły, kreatywny czas i zawiązały się nowe, ciekawe znajomości. 

myślę, że obie możemy potwierdzić, że zostawiłyśmy w tym miejscu kawałek serca i z wielką przyjemnością będziemy tam wracać...