Ojej jakie super miejsce...to też moje dzieciństwo i wspomnienia muszę koniecznie odwiedzić to miejsce...
:) :) pamiętam książkę też się z niej uczyłam ale nie mam niestety na stanie....;);) pozdrawiam i dziękuję za odkrycie takiej perełki:)

Chętnie kiedyś odwiedzę:))uwielbiam tamte klimaty:))Pozdrawiam serdecznie:))

O.....na pewno tam to miejsce odwiedze,dzięki za info.

Jak dobrze , że są takie miejsca ,powrót do dzieciństwa...

To naprawdę były piękne czasy sama żyłam w tamtych latach widzę że warto odwiedzić to miejsce.

Powiedzcie mi po co te puszki po piwie i napojach. Ja do tej pory nie wiem po co je miałem na szafce. Że też takie kolorowe śmieci się zbierało. Może dlatego że komunę się kojarzyło z szarością. A od żelbetu tak właśnie wionie...

Kocham tamte czasy i tęsknię za nimi. Żyło się bezpiecznie i spokojnie. Szkoda że minęły (.

Z takiej książki uczyłam się w pierwszej klasie szkoły podstawowej.Pamietam że jedna z dziewczynek tam występujących miała na imię Inka.
Muzeum Sentymentów fantastyczne.Nie wiedziałam że coś takiego istnieje.

Fajny pomysł z takim muzeum, choć mnogość przedmiotów wprowadza lekki chaos, ale rozumiem, że w ten sposób pomysłodawcy chcieli pokazać wszystko co było związane z PRL.
Świetna wycieczka :)

Witam:) przeczytałam i obejrzałam z zachwytem, aż łezka się w oku zakręciła,to przecież obrazki z mojego dzieciństwa. Dziękuję Ci za tą sentymentalną podróż. Pozdrawiam serdecznie!

Świetnie!!! Mam identyczny kredens w domu po Babci. Marzy mi się aby kiedyś mieć go u siebie :)

Miejsce rzeczywiście klimatyczne. W takich puszkach po landrynkach, moja babcia trzyma w komórce gwoździe ;)