kiedy ktoś mnie pyta, jak najszybciej, a do tego ekonomicznie dokonać metamorfozy wnętrza, moja odpowiedź jest jedna: grafiki, poduszki i koce - z pomocą tych dodatków, można całkowicie zmienić swoje mieszkanie. 

są też takie chwile w życiu, kiedy jeszcze bardziej chcemy się otaczać tym co lubimy i co jest dla nas bliskie. a że świat na dzień dzisiejszy daje nam nadmiar, a wręcz zmusza nas do wykorzystania wolnego czasu, dlaczego nie zmienić sobie otoczenia, albo go urozmaicić, albo stworzyć nową przestrzeń, dodać kilka fajnych dekoracji?

ja tak właśnie czynię i tak też zrobiłam w swoim pokoju. wystarczyły tylko trzy przedmioty, które przypominają mi to, co dla mnie ważne i bliskie, a jednocześnie super podkreślają mój własny charakter...

trzy plakaty, to nowość w moim pokoju. wiecie dobrze, że jestem propagatorką powiedzenia, że pusta ściana to niewykorzystana szansa, ale dla tych trzech plakatów jakoś dodatkowe miejsce wynalazłam ;) 

każdy jest  w temacie ważnym dla mnie. 

każdy w tonacji czarno- białej, uwielbiam.

wybrałam je na stronie POSTER STORE.
uwierzcie, nie jest to łatwa sprawa, uprzedzam.
bo zdecydować się na konkretny model spośród mnóstwaaaa innych, to spora sztuka ;)

pierwszy to bardzo słynne zdjęcie Johna Lennona i Yoko Ono, z 1969 roku, zrobione podczas ich kampanii pokojowej. kocham Lennona od zawsze, a miłość tej pary to dla mnie wyznacznik uczucia, emocji i namiętności. wybrałam niewielki format tej fotografii, w metalowej, czarnej ramce.

jak już jesteśmy przy muzyce, to jakżeby miało zabraknąć... gramofonu :)

ten obraz  mnie doprawdy urzekł, wybrałam go jako pierwszego, bo wręcz słychać z niego spokojne dźwięki jazzu, swingu, trąbki, kontrabasu i szczoteczek perkusyjnych ;) jest idealne, czuć z niego spokój i relaks, tak teraz nam potrzebne...

trzeci plakat, to proszę państwa mój absolutny hit! jest na nim to, co mnie kręci nabardziej ;)

fotografia, black&white, męskie ręce z tatuażami, vintage aparat foto, majstersztyk po prostu.

wybrałam największy dostepny rozmiar, i on moim zdaniem robi absolutną robotę! 

trzy przedmioty, tak wiele wnoszące do wnętrza. nie tylko je zmieniają, ale przede wszystkim niosą w sobie  pozytywne skojarzenia... polecam, wybierzcie coś dla siebie :)

tym bardziej, że...

mam dla Was niespodziankę!

z kodem sandrynka30 macie aż 30% rabatu na wybrane postery, (z wyłączeniem kategorii Selection) -  ważny od 31 marca do 30 kwietnia do północy.

sprawdźcie sami!

:*

bardzo dawno nie pokazywałam Wam pokoików moich dzieci. niestety, wciężko utrafić w porządek, który pozwala na zrobienie zdjęć :D 

pamiętacie, że ich dziuple wydzielone są ze starego wspólnego pokoju i są doprawdy mikroskopijne. cóż, coś za coś, oboje już są coraz więksi i potrzebowali trochę osobności :)

pokoik Saszy, około 6 m 2, mieści w sobie tylko najpotrzebniejsze sprzęty. łóżko, biurko, krzesło, szafa i półki. z zabawkami nigdy problemu nie było, bo moje dzieciaki zawsze miały niewiele zabawek, uff ;)

przamalowałam pokój na biało, dodałam szarą lamperię, z nierówną krawędzią, i to moim zdaniem nadało stylu całemu wnętrzu. 

dodatki są w kolorach czarnych i szarych. ramki, grafika, a pościel uszyta przez moją Mamę. 

Sasza ma cuuudne poduszki, które wybrał sobie sam ze sklepu PODUSZKOWIEC 

jak pewnie pamiętacie, mam również w swoim pokoju poszewki z tej firmy i jestem bardzo zadowolona, szczególnie z jakości wykonania, doskonała :)

czarna poduszka w białe plusy spodobała mi się szczególnie. w połączeniu z pościelą w paski tworzy świetny kontrast. ta w strzałki jest ulubioną mojego Syna. a trzecia jest bardzo sprytna. połączone ze sobą trójkąty, jak Sasza wykombinował, w okresie świątecznym będą poduszkową choinką ;) 

trochę więcej koloru w tym pokoiku jest na półce z autkami, w tablicach rejestracyjnych i w kolekcji bębenków szamańskich. to nasza wspólna pasja z Saszką - ja mu wynajduję na starociach bębenki, a on mnie potem wykańcza "muzycznie" :P

szafę - stara bieliźniarkę pomalowałam na szaro-czarne ombre. 

lampa sufitowa to  wynaleziony kiedyś klosz druciany, przemalowany na czarno. 

półki na książki trzymają się na własnoręcznie wykombinowanych wspornikach drewnianych. 

pokój jest jak się tylko dało minimalistyczny. tego wymaga jego powierzchnia. 

myślę, że się udało zdecydowanie nie przeładować tej dziupli ;)

jak się macie w tym trudnym, historycznym momencie? 

zostańcie w domu, spacerujcie tylko w odosobnieniu...

i tulcie się do siebie, ale tylko z domownikami <3